Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ 2011...


Ευχές με νόημα από την φωτογράφο Αθηνά Λεκκάκου.

Οι πολίτες να πάψουν να παραχωρούν το δικαίωμα να σκέφτονται στους άλλους και να ξεκινήσουν να ενημερώνονται, αναλύουν, προτείνουν, αποφασίζουν χωρίς να εξαρτώνται από το άρθρο του τάδε δημοσιογράφου, την ανάλυση του δείνα τηλεαστέρα και το πρωτοσέλιδο κάποιας εφημερίδας. Το πρωτογενές υλικό μιας είδησης είναι, πλέον, προσβάσιμο στο διαδίκτυο. Ομιλίες, δράσεις, στατιστικά, ποσά, σχεδόν τα πάντα που αφορούν τόσο τα πολιτικά κόμματα και τις θέσεις τους όσο και τις πράξεις του ελληνικού κράτους.

Θέλουμε, ειλικρινά, να ξεκολλήσουμε από τον ιστό της μαζικής ενημέρωσης; Θέλουμε να αρχίσουμε να έχουμε προσωπική άποψη; Όλα είναι εδώ. Αν δεν το κάνουμε εμείς, αν δεν ελέγξουμε την εξουσία πραγματικά, δεν θα μας φταίει κανείς πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας σταματήσουμε να παραχωρούμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε, από σήμερα και αυτό είναι η πιο ειλικρινής ευχή που μπορώ να κάνω για τον νέο χρόνο...

Πηγή

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ !!!

Κατά τη διάρκεια της τελετής ορκωμοσίας του νέου Δημοτικού Συμβουλίου Δημητσάνας και μετά τη δήλωση του επικεφαλής της παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση» ότι δεν προβλέπεται η παρουσία ιερέων σε τελετές ανάληψης καθηκόντων στην τοπική αυτοδιοίκηση σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο μητροπολίτης Ιερεμίας εξερράγη.Τα επεισόδια αποφεύχθηκαν μετά από παρέμβαση των ψυχραιμότερων.

Παρακολουθήστε το βίντεο και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.


Στιγμιότυπα από την ορκωμοσία του νέου Δ.Σ.Γορτυνίας.Ευχές Δεσπότη Ιερεμία.

Λιθο...Βόλος

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ.

 Της Καίτης Βασιλάκου

Όπως και σε άλλα θέματα πολλοί Έλληνες αντιμετωπίζουν τη σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά που μας άφησαν οι προπάτορες με συμπλεγματικό τρόπο.
Μια μερίδα από μας πιστεύει πως έξω από τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, τίποτε άλλο σημαντικό δεν έγινε, δεν ειπώθηκε και δεν δημιουργήθηκε στον κόσμο. Οι άλλοι πολιτισμοί των άλλων λαών είναι υποδεέστεροι και όλα, τα πάντα ξεκινούν από την αρχαία Ελλάδα. Αυτή η λατρεία προς τον πολιτισμό των αρχαίων μας προγόνων οδηγεί πολλούς από μας στην αρχαιοπληξία που είναι μια νοσηρή αγάπη για το παρελθόν μας και τροχοπέδη για το μέλλον μας. Οι αρχαιόπληκτοι συνέλληνες κατά κανόνα δεν έχουν βαθιά παιδεία, οι περισσότεροι γνωρίζουν χονδροειδώς την Ιστορία μας και την αρχαία ελληνική γραμματεία, με αποτέλεσμα να γίνονται γραφικοί συχνά με τις δηλώσεις τους. Μοιάζουν κάπως με τους απλοϊκούς θρησκευόμενους που είναι μεν φανατικοί πιστοί, αλλά δεν έχουν ποτέ μελετήσει τα ευαγγέλια.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει μια άλλη μερίδα συνελλήνων, μικρότερη αυτή, οι οποίοι αδιαφορούν τελείως για το ιστορικό μας παρελθόν και αδιαφορούν με άποψη. Πιστεύουν ότι η γλώσσα που μιλάμε δεν είναι η συνέχεια της αρχαίας ελληνικής αλλά μια άλλη γλώσσα –πώς το εννοούν, δεν το καταλαβαίνω – υποβαθμίζουν την προσφορά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στον παγκόσμιο πολιτισμό και δεν βρίσκουν το λόγο να τον διδασκόμαστε στο σχολείο. Φυσικά και αυτοί έχουν κατά κανόνα άγνοια αυτού του πολιτισμού και, θα πρόσθετα, έχουν και κάποια ιδιορρυθμία χαρακτήρος, εφόσον αντιμετωπίζουν το πολύ σημαντικό ιστορικό παρελθόν μας με περιφρόνηση.
Και στις δυο περιπτώσεις είναι εμφανής η συμπλεγματική συμπεριφορά.
Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι ανεκτίμητος, αλλά για να το πούμε αυτό, πρέπει πρώτα να τον γνωρίσουμε και να μην επαναπαυόμαστε στις εκτιμήσεις των άλλων. Γνωρίζοντάς τον σε βάθος ξεφεύγουμε από την παγίδα της αρχαιοπληξίας. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν κανένα είδος αγίων και αλάνθαστων, αναμάρτητων ανθρώπων. Είχαν εμπάθειες, μισαλλοδοξία, ανταγωνισμούς, μίση, εμφύλιες συγκρούσεις και πολιτικό αμοραλισμό, είχαν δηλαδή τις αδυναμίες που έχουν όλοι οι άνθρωποι πάντα και παντού στον κόσμο.
Παράλληλα αυτοί οι άνθρωποι συνέλαβαν εκπληκτικές για την εποχή τους ιδέες και αξίες, τη δημοκρατία, το θέατρο και τη φιλοσοφία και καλλιέργησαν την τέχνη παραδίδοντας στην ανθρωπότητα αριστουργήματα. Με τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου άλλαξαν τη μορφή του κόσμου, καθώς ο ελληνικός πολιτισμός εξαπλώθηκε στην ανατολή και έφτασε μέχρι την Ινδία. Αργότερα με τους Ρωμαίους ο πολιτισμός αυτός εξαπλώθηκε και στην Ευρώπη επηρεάζοντας τη σκέψη και την κουλτούρα των βαρβάρων, κατόπιν των χριστιανών και στη συνέχεια των ευρωπαϊκών λαών.
Έχουμε λοιπόν κάθε λόγο να είμαστε περήφανοι για τους αρχαίους μας προγόνους, αλλά το βάρος ενός τέτοιου πολιτισμού υπάρχει κίνδυνος να μας συνθλίψει, να μας εξαρτήσει σε μια σχέση άβουλων επιγόνων που ζουν για να θαυμάζουν τους γεννήτορές τους ή να μας οδηγήσει σε άρνηση και απόρριψή τους στην προσπάθειά μας να σταθούμε αυτοδύναμοι στα πόδια μας.
Από τις δύο αυτές ακρότητες έχει χρέος το σχολείο να προστατεύσει τους νέους Έλληνες διδάσκοντάς τους το παρελθόν μας με ψυχραιμία, με ακρίβεια και με αντικειμενικότητα.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ:ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.

Ζούμε την εποχή της απόλυτης παρακμής στη χώρα μας.Όλοι το αισθάνονται κι όλοι το βιώνουν εκτός από μια κλειστή ομάδα που προσπαθεί και συνεχίζει να αλλάξει το DNA της ψυχοσύνθεσης αυτού του λαού.
Εν μέρει το έχουν καταφέρει κι έχουν εκμαυλίσει την ελληνική κοινωνία όμως δεν έχουν καταφέρει να αλλοιώσουν ακόμα το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο αυτού του λαού που είναι η γλώσσα του και ο πολιτισμός του.Κι αν οι φελλοί ακόμα επιπλέουν αυτός ο πλούτος δεν θα χαθεί και θα έρθει η ώρα που θα τους πνίξει.Γιατί αυτός ο λαός άντεξε σε δυσκολότερες καταστάσεις.Δεν απεθνικοποιήθηκε, δεν έχασε τον πλούτο του παρά την πενία του.
Απολαύστε κι ακούστε τον καθαρό ελληνικό λόγο του Οδυσσέα Ελύτη και να αισιοδοξείτε .... όσο διατηρείτε την ελληνικότητά σας.
«…Κάποτε θα ερχόταν η στιγμή για την Ευρώπη να συνειδητοποιήσει τις ρίζες της, αφού δεν μπορεί να υπάρξει σαν αυτόνομη μονάδα, χωρίς κάποιο θεωρητικό υπόβαθρο. Αλλά και για την Ελλάδα η στιγμή, να αποφασίσει αν θα μείνει απομονωμένη στις δικές της αξίες ή θα ενταχτεί σε ένα ευρύτερο σύνολο με οφέλη πρακτικής φύσεως αναμφισβήτητα, αλλά και με τον κίνδυνο να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της.
Απ’ αυτή την άποψη, το ομολογώ, είμαι απομονωτικός. Μια ζωήν ολόκληρη αγωνίστηκα για αυτό που λέμε Ελληνικότητα και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος να βλέπεις και να αισθάνεσαι τα πράγματα. Είτε στην κλίμακα τη μεγάλη, είτε στην ταπεινή. Θέλω να πω, είτε σ’ ένα Παρθενώνα, είτε σ’ ένα λιθάρι. Το παν είναι η ευγένεια, η ποιότητα, σε αντίθεση με το μέγεθος και την ποσότητα που χαρακτηρίζουν τη Δύση.
Γιατί, εκεί βρίσκεται η διαφορά. Οι Ευρωπαίοι, αντλήσανε από τις Ελληνικές αξίες για να φτάσουν στην Αναγέννηση. Αλλά, η Αναγέννηση η δική τους είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει εμείς, εάν δεν μας σταματούσε η τουρκοκρατία. Το βλέπουμε αυτό στην ταπεινή κλίμακα, τη μόνη άλλωστε όπου μπορούσαμε ακόμα να εκδηλωνόμαστε. Από την άποψη ότι, μια εσωτερική αυλή νησιώτικου σπιτιού, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ή ένας περίβολος μοναστηριού, είναι, σαν αντίληψη εννοώ, πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που έκανε τους Παρθενώνες και τις Θεομήτορες, παρά όλες οι κολόνες κι οι μετώπες των ευρωπαϊκών ανακτόρων. Που σημαίνει ότι, αν συνέχισε κάποιος την αισθαντικότητα την ελληνική και τη διατήρησε, είναι αποκλειστικά ο λαϊκός μας πολιτισμός. Μόνον που και αυτός στις ημέρες μας κινδυνεύει.
Οι αστοί στην πλειοψηφία τους, βέβαια υπήρξαν και εξαιρέσεις, μιμήθηκαν τους ευρωπαίους. Δηλαδή την παραποιημένη αίσθηση της Ελληνικότητας και στη συνέχεια οι ανερχόμενοι από το λαό μιμήθηκαν τους αστούς. Έτσι φτάσαμε σ’ ένα σημείο που αναρωτιέται κανείς σε τι πια μπορεί να ωφελεί η απομόνωση, τι πάει να προστατέψει. Και με κίνδυνο να φανώ αντιφατικός, οδηγούμαι στο άλλο άκρο: Λέω μήπως είναι σωφρονέστερον να μην αντιταχτούμε στο ρου της ιστορίας. Μήπως μια διαφορετική στρατηγική θα μας βοηθούσε να διακριθούμε από έναν άλλο δρόμο.
Ο ελληνισμός, έδειξε ανέκαθεν μια καταπληκτική ικανότητα να αφομοιώνει, να προσαρμόζεται και να δραστηριοποιείται μέσα στα ξένα σύνολα. Έχουμε μια πλειάδα ελλήνων που διακρίθηκαν την εποχή της διασποράς στα μεγάλα κέντρα του εξωτερικού και στην Ευρώπη και στην Ανατολή. Και πότε αυτά; Την εποχή που η Ευρώπη ήταν στην ακμή της και τα κράτη ήταν ισχυρά και σκληρά. Πόσο μάλλον σήμερα, που όπως και να το κάνουμε, είναι γηρασμένα, είναι εξασθενημένα και θα έλεγα ότι έχουμε ανάγκη από το σφρίγος νεοτέρων αιώνων. Αυτό με κάνει λοιπόν, να κατασιγάζω μέσα μου τον αισθηματία Έλληνα που κρύβω και να σκέπτομαι ότι ίσως είναι πιο σωστό, να μη φοβηθούμε τη σύγκριση και την άμιλλα, αλλά να προχωρήσουμε φυσικά πάντοτε με την προοπτική να διακριθούμε στην ποιότητα, που σημαίνει στο πνεύμα. Γι’ αυτό επιμένω πολύ στο θέμα της Παιδείας. Χρειαζόμαστε Παιδεία σοβαρή, βαθιά, όχι αυτή την τεχνική που συχνάζει στις ημέρες μας, γιατί μόνο μ’ αυτή θα μπορέσουμε και να διακριθούμε και να πορευτούμε σ’ ένα καινούργιο δρόμο αλλά και να διατηρήσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας μας...»
(Απόσπασμα από συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη το 1980 στην τηλεοπτική παραγωγή της ΕΡΤ «Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη» των Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη).




Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ, ΣΕ ΚΕΦΙΑ!!!

Είναι καταπληκτικός λογοπλάστης ο Τζίμης Πανούσης και οι ατάκες του συνήθως είναι καίριες. Είναι απ’ τις πιο ευχάριστες παρουσίες στην μπάντα των F.M.


Το βίντεο που παραθέτουμε είναι από ραδιοφωνική του εκπομπή στο ρ/σ "Ράδιο 9" και σχολιάζει, με τον δικό του τρόπο φυσικά, την πορεία Βγενόπουλου, το επεισόδιο με τον Χατζηδάκη, όπως και την κατάσταση που βιώνουν οι υπόλοιποι εθνονταβατζήδες.

Βαθύ κόκκινο

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Η ΡΑΘΥΜΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΩΝ ΩΣ ΝΤΡΟΠΗ.

Γράφει : ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Τα σπίτια μας έχουν πάρει φωτιά κι εμείς, ως άλλοι ειδήμονες της πυροσβεστικής υπηρεσίας, αφού αναζητήσαμε εξαντλητικά τα αίτια, αφού επί μακρόν διαπιστώσαμε τα ασθενή σημεία του οικοδομήματος, αφού κραυγάσαμε συχνά έντρομοι, αφού προβλέψαμε με περισπούδαστες αναλύσεις την εξέλιξη της πυρκαγιάς, κλωθογυρνάμε στα ίδια και στα ίδια, σπουδάζοντας διαρκώς τα ολοένα και μεγαλύτερα εγκαύματα μας.
Ψηλαφούμε καθημερινά το «κάψιμο» του λαού και του τόπου. Ενός λαού που εντούτοις επιμένει να αυξάνει την τηλεθέαση των καθεστωτικών μέσων και ενός τόπου που όλο και...απομακρύνεται από τα όποια διακριτά στοιχεία τοπικότητας του είχαν απομείνει. Ένας λαός καμένος κατά την ορολογία των πιτσιρικάδων, ένας τόπος καημένος κατά την ορολογία των γιαγιάδων μας. Και μόλις τελειώνει ο κύκλος των διαπιστώσεων, επιστρέφουμε όλοι στις μικροζωούλες μας, άβουλοι διεκπεραιωτές της ίδιας της ύπαρξης μας. Κορνιζάρουμε ύστερα τις διαπιστώσεις μας στα μαυρισμένα ντουβάρια των σπιτιών και των ψυχών μας.
Κι έστω κι αν βρέθηκαν κάποιοι –ελάχιστοι- μ’ ένα κουβά νερό, δεν συγκροτείται η αναγκαία πυροσβεστική υπηρεσία. Καμία ανάληψη προσωπικής ριψοκινδύνευσης. Καμία απερισκεψία. Καμιά τόλμη.
Ντρέπομαι γι’ αυτό. Ντρέπομαι προσωπικά. Ντρέπομαι πάνω απ’ όλα για την αριστερά των εφηβικών οραμάτων μας, που αφού εγκατέλειψε τον πατριωτισμό στις ακροδεξιές φλυαρίες και τον κοινωνιοκεντρικό προσανατολισμό στον Περισσό, στέκει ακόμη και σήμερα παρατηρητής των εγκαυμάτων της πατρίδας. Μοναδικό και ατράνταχτο άλλοθι, η αδυναμία συγκρότησης ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, αφού οι συνθήκες δεν είναι ώριμες κ.λπ. Παπάρια σύντροφοι. Βουλιάξαμε κι εμείς μέσα στη γεροντική βολή της χρησιμοθηρίας. Ξεμάθαμε να πορευόμαστε αγκαλιά με τ’ ανώφελα. Ξεχάσαμε να κυνηγούμε το αδύνατο, ακόμη και τώρα που οι καιροί φωνάζουν πως θα βρεθούμε μπροστά στο αδιανόητο. Λογαριάζουμε τις κινήσεις μας με τρόπο μετρημένο και συνετό, μη τύχει κι αποτύχουμε. Πού ξανακούστηκε μωρέ σ’ αυτόν τον τόπο ελευθερία και σύνεση αντάμα; Πώς μπορείς να μετράς, πως βαστάς να γράφεις, με τα δάχτυλα τσουρουφλισμένα; Σε ποιά νερά πνίγηκε το ήθος της αντίστασης του Τρόπου μας που δεν λογάριασε αποτελέσματα, δυναμικές και αναλύσεις;
Ντρέπομαι για τούτο το ναυάγιο. Ντρέπομαι προσωπικά. Ντρέπομαι που ακόμη δεν βρέθηκαν δέκα, είκοσι μυαλωμένοι Έλληνες να συντάξουνε έναν νέο Οδικό Χάρτη για την Μεγάλη Έξοδο της χώρας απ΄την καταχνιά. Ένα συγκροτημένο σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος. Τούτο πρέπει να γίνει για το χρέος, το άλλο πρέπει να γίνει για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αυτό για μιαν ελληνική Παιδεία κι αυτό για την Υγεία. Το άλλο για τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής εθνκής ανεξαρτησίας και τούτο για τη Δημοκρατία και τους θεσμούς. Ένα όραμα, δηλαδή, να βαστηχτούμε αδέρφια για να γυρέψουμε πάλι το θαύμα. Ένα θαύμα που να γυρέψει να υπερβεί την κάθε μετρήσιμη πιθανή αποτελεσματικότητα, γιατί έτσι. Ναι,γιατί έτσι! Παρά ­και ίσως και εξ’ αιτίας των περί του αντιθέτου προβλέψεων και εκτιμήσεων. Ως πρώτο κριτήριο ελληνικότητας.
Ως εκ τούτου, ενόσω ακόμη δεν κατορθώνεται να διαμορφωθεί μια κοινότητα με πλήρης από ΠΑΡ΄ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Έλληνες αριστερούς, που θα τολμήσει να αμφισβητήσει τις πυροσβεστικές που ρίχνουν λάδι στη φωτιά, γράφοντας στα παπάρια της τις λογικές της αποτελεσματικότητας, θα επιμένω να ντρέπομαι και για τις δυό μου αυτές ιδιότητες. Στο αναμεταξύ θα παρακολουθούμε όλο και πιο πολύ, σήμερα τον Παπανδρέου, αύριο το Σαμαρά, γιατί όχι και τον Καρατζαφέρη ή την Ντόρα, μεθαύριο ακόμη και το Δ.Ν.Τ. ή τη Μέρκελ να το παίζουν πυροσβέστες σε μια κατακαημένη χώρα, όπου η Αριστερά περιμένει να διαμορφωθεί το νέο πολιτικό υποκείμενο, το ΚΚΕ να διαβάσει τι λέει το manual για το θέμα και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποφανθεί για την επίδραση της σεξουαλικής απελευθέρωσης στο σύγχρονο ευρωπαϊκό σινεμά… Τελικά, προφανώς τόσο ο Λεωνίδας, όσο και ο Παλαιολόγος, ο Άρης ή ο γιός της καλογριάς υπήρξαν πολύ απερίσκεπτα άτομα…Ως εκ τούτου και η ιστορική ήττα τους, ως αποτέλεσμα της αφέλειας τους…Καλόν είναι να αποφύγουμε τέτοιες διαδρομές…όσο δεν υποψιαζόμαστε τις νίκες που υποκρύπτουν τέτοιες ήττες…όσο δεν ψυλλιαζόμαστε ακόμη την ελληνικότητα του «θανάτω θάνατον πατήσας»…
 

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Η ΜΑΦΙΑ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ.

της Ντίνας-Μαρίας Πασχαλίδου

Ένα παρεμπόριο έχει ανθίσει φέτος εν μέσω κρίσης και γιορτών.
Εικόνα πρώτη. Κοριτσάκι με χαμόγελο και σκούφο Άγιου Βασίλη τραγουδάει τα κάλαντα, (χωρίς να τα ξέρει πολύ καλά) και χτυπάει με δύναμη το τρίγωνο. Λίγα λεπτά αργότερα σε μια γωνία ψιθυρίζει σε αλλοδαπό κύριο, «μα αφεντικό μου είπες να σταθώ εδώ». Δεκάδες παιδιά ανεβοκατεβαίνουν στα βαγόνια του μετρό, ή στήνονται σε γωνιές της Πανεπιστημίου, της Σταδίου. Είναι τα ίδια παιδιά με τα χαρτομάντηλα.
Εικόνα δεύτερη. Συμμορίες κλέβουν τα χρήματα από τα κάλαντα. Ακούω την ιστορία παιδιών γειτόνων μου, τους έκλεψαν λέει τριακόσια ευρώ. Άλλα πάλι παιδιά πήγαν με συνοδεία να πουν τα κάλαντα. Ποια είναι αλήθεια η χαρά στο να πάει ένα παιδί να πει τα κάλαντα υπό αυτές τις συνθήκες.
Εικόνα τρίτη. Μεσήλικες κυρίες γυρίζουν στα σπίτια ηλικιωμένων κυριών, δήθεν μοιράζουν στυλό και άλλα εορταστικά δώρα. Iσχυρίζονται ότι είναι από κάποια φιλανθρωπική οργάνωση. Ζητούν μερικά λεπτά για να ξαποστάσουν, φιμώνουν τις γιαγιάδες τις γδύνουν και φεύγουν.
Εικόνα τέταρτη. Συμμορίες γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, είναι οργανώσεις για την Παλαιστίνη, την Αϊτή, τους Ρομά στον Ασπρόπυργο. Έχουν στα χέρια τους και ειδική φόρμα για να συμπληρώσεις. Δίνεις και τα στοιχεία σου δηλαδή. Ανύπαρκτες οργανώσεις, οι οποίες μαζεύουν υπογραφές και χριστουγεννιάτικο μποναμά. Άκουσα έως και για τη σύλληψη οικογενειάρχη που έλεγε ότι είναι από τον Ερυθρό Σταυρό.
Εικόνα πέμπτη. Νιγηριανός προσπαθεί να μου πουλήσει ρολόι. Στον καρπό του φιγουράρουν δεκάδες ρολόγια. Αστυνομικός μας προσπερνάει. Είναι μάλλον της Δημοτικής Αστυνομίας. Δεν είναι ίσως η δουλειά του; Τα παραπάνω δεν αποτελούν νέο φαινόμενο. Μάλλον εγώ τα παρατηρώ πιο έντονα από ποτέ. Και με ενοχλούν πολύ. Με ενοχλεί που στο πίσω μέρος του μυαλού μου, έχω την κρίση, τον προϋπολογισμό, και την Τρόικα. Και που μια χούφτα απατεώνες χρησιμοποιούν το άλλοθι της κρίσης για τα μικρά τους Χριστουγεννιάτικα εγκλήματα. Δεν θα ξεχάσω το πρόσωπο της γιαγιάς, την οποία έδεσαν με καλώδιο τηλεφώνου για να την ληστέψουν. Αυτή τη κρίση δεν θα την ξεπεράσουμε ποτέ. Με καμία Τρόικα.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

ΝΑΙ, ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...


Ναι, το πρόσεξα και εγώ πως αύριο είναι Χριστούγεννα, αλλά αυτά έρχονται πάντα, ό,τι και να μας συμβαίνει.
Ακόμη και το χειμώνα της μεγάλης πείνας το '41-'42, κάποιοι στην Αθήνα μπορούσαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα ανάμεσα σε ανθρώπους που πέθαιναν από πείνα. Στις πλούσιες μέρες μας όλα είναι τόσο διαφορετικά...
Καμία σχέση με το τότε.
Φώτα, μουσικές, στολίδια και άνθρωποι χαμογελαστοί που ψωνίζουν από καταστήματα με πλούσιες βιτρίνες. Ε εντάξει, ανάμεσα τους χάσκουν και μερικά σκοτεινά μαγαζιά που έκλεισαν, κάποιοι άστεγοι θα περάσουν το βράδυ τους έξω αλλά ας μην τα κάνουμε και θέμα, τίποτε δεν το ίδιο.
Καμία σχέση.
Τότε (το '41-42 για να μη ξεχνιόμαστε) είχαμε κατοχή και ο χειμώνας, αντίθετα με το φετινό μας, ήταν πολύ βαρύς.
Ας γιορτάσουμε λοιπόν.
Είναι Χριστούγεννα πάλι.....
Χειμώνας 1942 (Μανόλης Αναγνωστάκης)

Ξημέρωσεν ο δείχτης πάλι Κυριακή.
Εφτά μέρες
Ἡ μια πάνω απ᾿ τὴν άλλη
Δεμένες
Ὁλόιδιες
Σα χάντρες κατάμαυρες
Κόμπο λογιών του Σεμιναρίου.
Μια, τέσσερις, πενηνταδυό.
Έξι μέρες όλες για μία
Έξι μέρες αναμονή
Έξι μέρες σκέψη
Για μία μέρα
Μόνο για μία μέρα
Μόνο για μίαν ώρα
Ἀπόγευμα κι ήλιος.
Ώρες
Ταυτισμένες
Χωρίς συνείδηση
Προσπαθώντας μία λάμψη
Σε φόντο σελίδων
Με πένθιμο χρώμα
Μια μέρα αμφίβολης Χαράς
Ίσως μόνο μίαν ώρα
Λίγες στιγμές
Το βράδυ αρχίζει πάλι η αναμονή
Πάλι μίαν βδομάδα, τέσσερις, πενηνταδυό
Σήμερα βρέχει απ᾿ το πρωί.
Ένα κίτρινο χιονόνερο.

Πηγή

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

DANIEL COHN-BENDIT : "ΕΙΣΤΕ ΤΡΕΛΟΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΖΗΤΑΤΕ"

Βίντεο με την ομιλία του Ντάνι Κον Μπεντίτ ή αλλιώς του κόκκινου Ντάνι, του Μάη του '68 σχετικά με το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας και τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες της χώρας μας, που ουσιαστικά αποτελεί ανατολικό σύνορο της Ευρώπης.


«Είναι εμφανές ότι επί 4 μήνες χρονοτριβήσαμε. Είναι εμφανές ότι κάναμε λάθος. Είναι εμφανές ότι με την χρονοτριβή δώσαμε μια ώθηση στην αγορά και στην κερδοσκοπία», αναγνωρίζει ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων Daniel Cohn-Bendit κατά την ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 5 Μαΐου, ημέρα κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η μεγαλειώδης απεργιακή κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας, για την καθυστέρηση αντίδρασης των Ευρωπαίων εταίρων στις κερδοσκοπικές επιθέσεις που δεχόταν η Ελλάδα από τις αρχές Ιανουαρίου και η οποία οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
«Αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ένα πράγμα σχεδόν ακατόρθωτο και ζητώ από το Ecofin και τους επικεφαλής των κυβερνήσεων να σκεφτούν: στις ίδιες τους τις χώρες είναι ανίκανοι να επιτύχουν μεταρρυθμίσεις. Πόσος χρόνος χρειάζεται για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού στη Γαλλία; Πόσο καιρό χρειάζεται η Γερμανία για να αλλάξει τις συντάξεις; Και τώρα ζητάμε από τον Παπανδρέου σε τρεις μήνες να τα αλλάξει όλα! Είστε εντελώς παράλογοι. Και η απόδειξη είναι αυτό που γίνεται στην Ελλάδα! Δεν δίνουμε στην Ελλάδα και τον κο Παπανδρέου το χρόνο για να βρει τη συναίνεση στην Ελλάδα... Δεν υπάρχει στην Ελλάδα ταύτιση με το κράτος... υπάρχει μόνο «ο καθένας για τον εαυτό του»... Είναι λυπηρό» υπογραμμίζει ο Κόκκινος Ντάνι, όπως είναι γνωστός, και προειδοποιεί ότι η απουσία συναίνεσης και συσπείρωσης λαού και πολιτικών είναι κάτι που σύντομα θα εμφανιστεί στην Ισπανία και την Πορτογαλία, αν σημειωθούν παρόμοιες εξελίξεις. «Πρέπει να έχουμε ένα αίσθημα ευθύνης κι όχι να ζητάμε το ακατόρθωτο!» τονίζει ο κος Cohn-Bendit.
«Μου φαίνεται πως τώρα λέμε στην κυβέρνηση: Θέλω να βγάλω λεφτά στην πλάτη της Ελλάδας. Γιατί αυτό γίνεται όταν εμείς δανειζόμαστε με 1.5% ή 3% και μετά δανείζουμε στην Ελλάδα με επιτόκιο 3%, 5% ή 6%, βγάζουμε λεφτά στην πλάτη της Ελλάδας. Είναι απαράδεκτο!» υπογραμμίζει ο επικεφαλής των ευρωπαίων Πρασίνων και καλεί τους συναδέλφους του να αναλογιστούν τη δυνατότητα αλλαγής των ευρωπαϊκών Συνθηκών, μια δύναμη που έχουν στα χέρια τους. «Μπορούμε να το κάνουμε. Ας το κάνουμε» υπογραμμίζει ο Κόκκινος Ντάνυ.
«Υπάρχει μια απλή δυνατότητα να βοηθήσουμε τον προϋπολογισμό της Ελλάδας. Να πάρουμε μια πρωτοβουλία, σαν Ευρωπαϊκή Ένωση, για τον αφοπλισμό της περιοχής. Δηλαδή, μια πολιτική πρωτοβουλία, Ελλάδα και Τουρκία για αφοπλισμό» λέει ο Daniel Cohn-Bendit και εξηγεί: «Πρέπει να το πω αυτό: Είμαστε στ' αλήθεια υποκριτές! Αυτούς τους τελευταίους μήνες η Γαλλία πούλησε 6 φρεγάτες στην Ελλάδα, για 2,5 δις. ευρώ, ελικόπτερα για περισσότερα από 400 εκατ. ευρώ, μαχητικά Rafele για 100 εκατ. έκαστο - δυστυχώς η «κατασκοπεία» μου δεν προσδιορίζει αν πρόκειται για 10, 20 ή 30 ελικόπτερα - δηλαδή σύνολό 3 δις. ευρώ! Η Γερμανία πούλησε στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες 6 υποβρύχια - άλλο ένα δισ! Μα είμαστε εντελώς υποκριτές! Τους δίνουμε λεφτά για να αγοράζουν τα όπλα μας! Ζητώ από την επιτροπή να αναφέρει στο Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο κάθε πώληση οπλισμού από ευρωπαίους σε Ελλάδα και Τουρκία τα τελευταία χρόνια, να έχουμε επιτέλους διαφάνεια!».
«Οι Έλληνες έχουν πάνω από 100.000 στρατό, η Γερμανία έχει 200.000 - είναι εντελώς παράλογο μια χώρα 11.000.000 κατοίκων να έχει στρατό 100.000 ατόμων! Ας ζητήσουμε αυτό από την Ελλάδα, ίσως είναι πιο αποτελεσματικό από το να μειώσουμε το μισθό κάποιου που βγάζει 1.000! Αυτό λοιπόν ζητώ από την Επιτροπή, να είμαστε λίγο δίκαιοι».

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ.

Πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που η λογική σου απορρίπτει, όμως ο κόσμος γύρω σου δεν αντιλαμβάνεται τις ρυτίδες που έμαθες να κρύβεις τόσο επιδέξια. Επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα η φτηνή ανούσια εκτόνωση της ομορφιάς που έκρυβες. Ψάχνεις να επαληθεύσεις αν είσαι αλλόκοτος γιατί έτσι νιώθεις, όμως το αλλόκοτο είναι φυσιολογικό και έτσι το βάζεις στη ζωή σου τελικά, χωρίς ενοχές πλέον.

Έχει περάσει τόσο καιρός και ίσως δε μπόρεσες να αναρωτηθείς γιατί η σχολική σου εμπειρία ήταν τόσο επιθετική στα όνειρά σου. Ίσως δε σκέφτηκες ποτέ την ποιότητα την γνώσης που αναγκάστηκες να πάρεις. Δε σκέφτηκες τι αντίκτυπο είχε σε σένα η φριχτή διαδικασία του τρόπου που εξετάστηκες και το φτηνό τρόπο που σε σφράγισαν ως επιστήμονα, σε ιδρύματα που η δυσωδία σε έκανε να αισθάνεσαι τόσο μόνος για τα συναισθήματα που σου βιάσανε με σκληρότητα και επίγνωση του τι διαπράττουν. Σε πετάξαν βιαστηκά στην κοινωνία χωρίς να ξέρεις να κρίνεις, να ερωτεύεσαι, να αμφισβητείς, να πιστεύεις στον εαυτό σου, να ξέρεις να διεκδικείς, να ξέρεις να απαιτείς, να ξέρεις τον τρόπο να παίρνεις. Δε σε δίδαξαν ποτέ τα ανθρώπινα δικαιώματα που δήθεν έχεις και δέχτηκες ότι η θεωρία και η πράξη είναι δυο χώρες που έχουν άλλο κλίμα και δε συνορεύουν μεταξύ τους.

Έκανες το σταυρό σου κάθε πρωί, ενώ σκεφτόσουν ότι αυτοί που σε έμαθαν αυτή την κίνηση κάτι περισσότερο θα ήξεραν παραπάνω, κάτι περισσότερο από τη φτωχή σου γνώση που σου έδινε πρόσβαση σε ένα όνειρο χτισμένο στο ψέμα, από ανθρώπους που σε θέλουν να ζεις μέσα στην άγνοια, χαμένος στο λαβύρινθο της ανασφάλειας. Προβληματική η μετάδοση της γνώσης, από εκπαιδευτικούς με σβησμένη τη φλόγα του οράματος και ανίκανους να σπάσουν τις δυνάμεις της συμβατικότητας.

Δε σου δίδαξαν ποτέ πως να αντιστέκεσαι στη διαφήμιση, δε σου είπαν ποτέ ότι η τηλεόραση δεν έχει χώρο για αξίες και ηθική, δε σου είπαν ποτέ ότι η αγάπη είναι μαγκιά, μαγκιά ήταν η επίδειξη διαφορετικότητας. Έπασχες από επίδειξη μιας νοσηρής διαφορετικότητας. Δε σου είπε ποτέ κανείς ότι διαφορετικός γίνεσαι όταν ξέρεις να ψάχνεις, όταν ξέρεις να δίνεις και όταν ξέρεις να δέχεσαι κάτι καινούργιο. Σου άδειασαν τόσο πολύ τη ψυχή που μόνο τα ρούχα σου σε έκαναν να δίνεις φως στο κορμί σου. Σε μπέρδεψαν τόσο πολύ που γρήγορα πιάστηκες από σάπια χερούλια, ήξερες ότι είναι σάπια όμως κοίταγες ψηλά ενώ η δύναμη ήταν στα πόδια σου.

Ταυτίστηκες με ιδέες που δεν είχες καμία σχέση. Φώναξες συνθήματα για μια ομάδα, τσακώθηκες γιατί εσύ ήσουν κόκκινος και ο άλλος πράσινος και κάποιος κίτρινος, και εκείνος ο κίτρινος ψήφιζε πράσινο και ο κόκκινος ψήφιζε μπλε και κάποιος ακόμα ψήφιζε κόκκινο και φώναζε για κάτι μπλε. Δε πίστεψες ποτέ στον εαυτό σου, μα σε παραμύθιασε η ομορφιά ενός ουράνιου τόξου, ήταν ψεύτικο όμως και χάθηκε λίγο μετά. Ακόμα όμως δεν λες να εγκαταλείψεις την εμμονή σου σε κενότητες. Μήπως η κενότητά σου δεν αντέχει την αλήθεια της γνώσης και τη διαδικασία της σκέψης; Η κενότητά σου δεν έχει χώρο...

Σε κούρασα. Είναι αυτό το εύπεπτο που θα σε κάνει να ξεχαστείς και πάλι. Φοβάσαι να γίνεις στόχος, γιατί φοβάσαι να αγγίξεις ουρανό, έμαθες να έχεις τα πόδια σου σφιχτά στη γη. Είσαι γυμνός σε ένα δρόμο που έχουν χαράξει άλλοι για σένα, αν συνεχίσει να σε απασχολεί η γύμνια σου θα τρέχεις γύρω από τα ίδια μονοπάτια να κρυφτείς από τα μάτια τα δικά σου. Αυτά είναι οι μεγαλύτεροι κριτές σου. Όλοι έχουμε κρυμμένο έναν παρατηρητή αγνό του εαυτού μας. Βρες το ένδυμα της γνώσης, είναι κρυμμένο μέσα σου σε παλιές σκέψεις, πριν σε αλλοιώσει η ζωή. Τότε πάτα ξανά με νέα δύναμη στο έδαφος και μη κοιτάς ψηλά, ο εχθρός σου είναι μπροστά και τρέχει γρήγορα να σου ξεφύγει.

Τρέξε και άλλαξε αυτό το δρόμο, φτιάξε το μονοπάτι έτσι όπως θέλεις να το περπατήσεις εσύ.

 http://dinatomirmigi.blogspot.com/












Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ,ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ.


Ηλικιωμένος και πλανόδιος ο λαχειοπώλης που διαφημίζει την πραμάτεια του φωνάζοντας: «Επενδύστε στην ευτυχία σας. Αγοράστε πρωτοχρονιάτικο λαχείο!»…
Παλαίμαχος ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που διαπιστώνει πώς στην Ελλάδα σήμερα, για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία του, βλέπει βλοσυρούς βλέπει απογοητευμένους μαθητές. «Σκοτώνουν κάθε όνειρο, κάθε ελπίδα για το μέλλον, αυτά που λέγονται στην τηλεόραση, αυτά που συζητούνται στην οικογένειά τους κάθε μέρα», λέει…
Σε λαϊκή γειτονιά της πόλης, μετά τις χθεσινές μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, μετά τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια, μετά την επαναλαμβανόμενη βία , που παραπέμπει τη μνήμη σε μέρες της Βαϊμάρης, μεσήλικας περαστικός διαβεβαιώνει τη γιαγιά του μιλώντας στο κινητό πώς δε χρειάζεται να ανησυχεί, «Γιαγιά είμαστε όλοι καλά, εσύ να φυλάγεσαι από τα κρύα», συμπληρώνει…
Τεντωμένα νεύρα, κουτοπόνηρες και επιθετικές συμπεριφορές, αποποίηση ευθύνης στις δημόσιες υπηρεσίες της Αθήνας. Κορναρίσματα και μπινελίκια στους φρακαρισμένους της δρόμους.
Το έχετε προσέξει; Πιο νέοι, πιο «κυριλέ», πιο ντροπαλοί οι καινούργιοι ρακοσυλλέκτες της πόλης…

Και ως επίλογος…

Μια σκηνή από το unisex κομμωτήριο της γειτονιάς μου, μια συζήτηση που την άκουγα σιωπηλός περιμένοντας στη σειρά μου να κουρευτώ... «Είναι δύσκολες οι μέρες, ελπίδα για αύριο αναζητάς και δεν τη βρίσκεις, είναι αλήθεια όμως ό,τι κι εμείς το παρακάναμε, καλομάθαμε ορισμένες φορές», κι εκεί που περίμενα ν’ ακούσω τη συνέχεια… Με αφορμή τη νέα κώμη μιας κυρίας το θέμα συζήτησης αλλάζει! «Πάω Πανταζή, Άντζελα και Αδαμαντίδη για Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν. Το γλέντι κρατάει τουλάχιστον μέχρι τις 8 το πρωί!...», πληροφορεί την ομήγυρη με αυταρέσκεια η νέα…. κώμη. Και στο ερώτημα πόσο πάει μια φιάλη με ουίσκι για παρέα των τεσσάρων, αρχίζει μια αντιπαράθεση, για το αν η φιάλη φέτος πάει 140 ή 190 ευρώ η μία. Στη συζήτηση αυτή, σε λαϊκό κομμωτήριο της Αθήνας, συμμετείχαν αρκετοί και αρκετές…

Υ.Γ. Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι του V. Rys.



ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ :"ΜΕΤΑΤΡΕΨΑΤΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΦΡΑΓΙΔΑ"

Η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα κατήγγειλε τη διαδικασία του κατεπείγοντος, με την οποία αποφάσισε η κυβέρνηση να περάσει το πολυνομοσχέδιο και αποχώρησε από την Ολομέλεια της Βουλής,. Η κ. Σακοράφα τόνισε :
΄΄ Μετατρέψατε τη Βουλή σε σωματείο – σφραγίδα. Αρνούμαι να σφραγίζω φιρμάνια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Δεν είμαι υπάλληλος, βουλευτής είμαι.Αρνούμαι να δεχτώ πρακτικές κατοχικού κοινοβουλίου, όπου μιλούν οι εντολείς του ΔΝΤ και φιμώνονται οι εντολοδόχοι του Ελληνικού λαού. Αρνούμαι να παραβρεθώ σε αυτήν την παρωδία.Τούτες τις ώρες γράφεται ιστορία. Ιστορία ενδοτισμού από τη μία, αλλά και αντίστασης από την άλλη. ΄΄
Σε ό,τι αφορά στην ουσία του νομοσχεδίου η Σοφία Σακοράφα δήλωσε : ΄΄ Είναι αυτονόητο ότι εάν παρέμενα θα καταψήφιζα το νομοσχέδιο, το οποίο γκρεμίζει σοβαρά κεκτημένα, πισωγυρίζει τον κόσμο της εργασίας σε συνθήκες του 1950 και επιφέρει οδυνηρές συνέπειες στον κόσμο του μόχθου και της εργασίας.΄΄
Πηγή

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ.

«Κι αν δεν μπορείς να κάνεις την πολιτική, όπως το θέλεις. Τούτο προσπάθησε, όσο μπορείς, μην την εξευτελίσεις…» Παραφράζοντας τον Καβάφη, ο βουλευτής Βαγγέλης Παπαχρήστος ήρθε στη Βουλή, για να καταψηφίσει το επείγον νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, μια απόφαση που τον οδήγησε να βρεθεί από τον Γιώργο Παπανδρέου εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.«Είχε ορκιστεί στην οικογένειά του ότι θα πει ''όχι'' στο πολυνομοσχέδιο και έτσι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα διαφορετικό…» είπε ο υφυπουργός Αθλητισμού Χρήστος Αηδόνης, ο οποίος μέχρι και την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να πείσει τον Πρεβεζάνο βουλευτή να μην καταψηφίσει.«Εγώ το ξέρω εδώ και μερικές μέρες. Έχω δοκιμάσει τα πάντα να τον μεταπείσω. Σήμερα ήπια τρία χάπια για το στομάχι μου, αλλά έχουν δίκιο όσοι μιλάνε για ηπειρώτικα κεφάλια» συνέχισε να λέει με παράπονο ο υφυπουργός.
«Κύριε Παπαχρήστο, θα βγείτε σε κανένα κανάλι;» τον ρώτησε ένας τηλεοπτικός συντάκτης.«Με είχατε καλέσει και χθες και μου λέτε αν θα βγω και σήμερα;» του απάντησε ο βουλευτής, κοιτάζοντάς τον με τρόπο απαξιωτικό για το όψιμο ενδιαφέρον.

ΚΟΤΕΣ...ΛΥΡΑΤΕΣ!!!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός


Τις τελευταίες μέρες ακούγαμε και διαβάζαμε για υποτιθέμενες διαφωνίες και επικρίσεις από μερίδα των κυβερνητικών βουλευτών στους αρμόδιους υπουργούς για το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε χτες στην Βουλή.
Λεονταρισμοί που αποδείχτηκαν κακαρίσματα την κρίσιμη στιγμή της ψηφοφορίας. Πάλι έβαλαν την ουρά στα σκέλια και υπερψήφισαν για άλλη μια φορά μέτρα ενάντια στα συμφέροντα και τα κεκτημένα των εργαζομένων.
Οι ΔουΝουΤο-δανειστές μας δήλωσαν ευθαρσώς ότι δεν απαίτησαν μέτρα εις βάρος των ιδιωτικών υπαλλήλων αλλά όπως λέει η γνωστή παροιμία “Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται” και αυτό έκαναν και οι εγχώριοι βιομήχανοι, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβοι δηλ. απαίτησαν να επαναφέρουν τον εργασιακό μεσαίωνα για να........ αυξήσουν τα κέρδη και τις αμύθητες περιουσίες τους. Όλα αυτά βέβαια πίνοντας κυριολεκτικά ακόμα περισσότερο όπως έκαναν όλα τα χρόνια το αίμα των εργαζομένων.
Των εργαζομένων οι οποίοι περίμεναν από την πλειονότητα των εκπροσώπων τους να πούνε όχι στην νέα λαίλαπα και αντ’ αυτού είδαν έναν μόνο βουλευτή τον κ. Παπαχρήστου να αναλογίζεται και να αναλαμβάνει την ύστατη στιγμή την ευθύνη του διαχωρίζοντας την θέση του με ένα μεγαλοπρεπές όχι στο αντεργατικό και πανάθλιο πολυνομοσχέδιο!!! Φυσικά ο μεγάλος δημοκράτης αρχηγός!... που διατυμπανίζει ότι πιστεύει στην ελευθερία απόψεων …. τον έθεσε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας!!!
κ. Παπαχρήστου θέλω να σας πω ότι η άρνηση σας αυτή θα καταγραφεί ως κορυφαία πράξη στην μέχρι τώρα πολιτικής σας διαδρομής μια και αφουγκραστήκατε και ανταποκριθήκατε με θάρρος και λεβεντιά στην βούληση και την θέληση της πλειονότητας του Ελληνικού λαού.
Ενός λαού που σε κάθε ευκαιρία και μέχρι να ξεκουμπιστούν δια παντός θα βροντοφωνάζει στους 156 εναπομείναντες κυβερνητικούς βουλευτές “Κότες” …. “Κότες”

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

ATENISTAS - ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.


Αθήνα μια πόλη σε Ανθρωπιστική Κρίση. Οι Γιατροί του Κόσμου και οι atenistas διοργανώνουν την Χριστουγεννιάτικη γιορτή τους για τα παιδιά που βιώνουν την οικονομική κρίση.
Αυτή τη φορά το Δέντρο μας θα δημιουργηθεί από κουτιά Γάλα που θα θα φέρουμε όλοι μαζί μας. Για κάποια παιδιά αυτά τα Χριστούγεννα ένα κουτί γάλα είναι το καλύτερο δώρο.!!! Στόχος μας αυτές τις μέρες κανένα παιδί χωρίς ένα ζεστό ποτήρι Γάλα.

• Επίσης πέρα από το γάλα φέρτε: μακαρόνια, ρύζια, όσπρια για τις ανάγκες των Γιατρών του Κόσμου.
Σας περιμένουμε.

Παρασκευή 17/12 στις 20.00 στην Πλατεία Κοραή (Μετρό Πανεπιστήμιο)

λιθο...Βόλος : Παρακαλώ να το προωθήσετε ώστε η προσπάθεια αυτών των ανθρώπων να πετύχει.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν». Η επιστολή ανέφερε τα εξής:

Αγαπητοί Έλληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις €, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις €. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο "ακριβοί" μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας, αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε.
Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή. Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν.
Κι' έχετε δίκιο. Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.

Η απάντηση που δόθηκε από έναν συμπατριώτη μας:


Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000 €. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 € λιγότερα από σένα.
Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις € που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας. Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.
Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:
α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.
Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !
Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.
Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση, αλλά εσείς βρε Walτer τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;
Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες»). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών! Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !
Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !
Πηγή

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ,ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑΣ;

Του Νίκου X. Βαρσακέλη, Αναπληρωτή Καθηγητή,
Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θεσσαλονίκης


Ο Φ. Ένγκελς γράφει σε μια επιστολή του προς τον Ε. Μπερνστάιν (12 Μαρτίου 1881) «…είναι απλή απάτη να αποκαλείται «σοσιαλισμός» κάθε παρέμβαση του κράτους στον ελεύθερο ανταγωνισμό, όπως διαδίδεται από την αστική τάξη του Μάντσεστερ, φυσικά για το δικό της συμφέρον,…» Παρακάτω αναφέρει «…αυτός ο ισχυριζόμενος «σοσιαλισμός» στοχεύει, μεταξύ άλλων, στη μετατροπή όσο το δυνατόν περισσότερων προλετάριων σε δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, που εξαρτώνται από το κράτος, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα νέο στρατό πειθαρχημένων δημοσίων υπαλλήλων…». Ο Κ. Μαρξ χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό προοδευτικό σύστημα που, σε αντιδιαστολή με την φεουδαρχία, χαρακτηρίζεται από δημιουργικότητα, κινητικότητα, ευελιξία και προσαρμοστικότητα σε νέα περιβάλλοντα. Αντίθετα η φεουδαρχία χαρακτηρίζεται από οπισθοδρομικότητα, αντίδραση στο νέο και στην κοινωνική κινητικότητα.
Η άρχουσα φεουδαρχική ελίτ, προκειμένου να προστατεύσει τα ταξικά της συμφέροντα, προσπαθεί να δημιουργήσει έναν κυματοθραύστη, ώστε να περιορίσει την κοινωνική κινητικότητα. Ειδικότερα όμως ενδιαφέρεται για την κινητικότητα που αφορά την ίδια, δηλαδή, την είσοδο στην ελίτ ανθρώπων προερχόμενων, είτε από το προλεταριάτο, είτε από τη μικροαστική τάξη. Σύμφωνα με τα παραπάνω γραφόμενα του Ενγκελς, τον ρόλο του κυματοθραύστη καλείται να παίξει ο στρατός των δημοσίων υπαλλήλων. Όσο περισσότεροι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, τόσο μειώνεται η επιχειρηματικότητα. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους. Πρώτον, το όραμα των πολιτών της χώρας για τον σοσιαλισμό εξυπηρετείται από την εξασφάλιση μιας θέσης στον δημόσιο τομέα, καθώς οι πολίτες θεωρούν ότι η είσοδος στον δημόσιο τομέα οδηγεί προς τον «σοσιαλισμό». Δεν είναι πλέον απαραίτητη η γνώση, η δημιουργικότητα και η φαντασία, που σύμφωνα με τον J. Schumpeter, είναι αναγκαίες για την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Το σύστημα παραμένει φεουδαρχικό, σύμφωνα με τον Ενγκελς. Δεύτερον, η μεγέθυνση του δημοσίου τομέα καθιστά αναγκαία την ύπαρξη έργου που πρέπει να εκτελούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το σύστημα γιγαντώνεται και αυτοτροφοδοτείται, τόσο από τον όγκο, όσο και τη πολυμορφία του νομοθετικού και γραφειοκρατικού μηχανισμού. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι δύσκολο, ίσως και αδύνατον, να αναπτυχθεί η όποια επιχειρηματικότητα. Καθώς λοιπόν δεν δημιουργούνται νέες επιχειρήσεις δεν κινδυνεύει η πρωτοκαθεδρία της άρχουσας φεουδαρχικής ελίτ.
Πολλές μελέτες έδειξαν ότι η εκπαίδευση αποτέλεσε τον βασικό μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας σε όλες τις χώρες της δύσης, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Σε χώρες καπιταλιστικές, η επιβίωση του συστήματος δεν εξαρτάται από την επιβίωση της άρχουσας ελίτ, αλλά από την διαρκή ανανέωση. Το καπιταλιστικό σύστημα ανελίσσεται με τον θάνατο των γηρασμένων και την γέννηση του καινούργιου . Η δυναμική του συστήματος εξυπηρετείται από την ύπαρξη ενός συνεχώς εξελισσόμενου και βελτιούμενου εκπαιδευτικού συστήματος, το όποιο βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με την κοινωνία και την οικονομία. Γι’ αυτόν τον λόγο τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ θεωρούνται τα κορυφαία του κόσμου.

Ελλάδα και Φεουδαρχική Τάξη

Ας έλθουμε τώρα στην χώρα μας. Η τελευταία εικοσιπενταετία χαρακτηρίζεται ως μια περίοδος γιγάντωσης του δημόσιου τομέα, αύξησης του στρατού των δημοσίων υπαλλήλων, εκπληκτικής ανόδου του κόστους διατήρησης του γραφειοκρατικού μηχανισμού και τερατώδους γιγάντωσης της νομοθετικής πολυπλοκότητας. Ακολουθώντας τα βήματα της φεουδαρχικής ελίτ του Μάντσεστερ, που κριτικάρισε ο Ένγκελς, η πολιτική που ακολουθήθηκε ήταν πολιτική διατήρησης ενός φεουδαρχικού συστήματος με τον περιορισμό της κινητικότητας προς την άρχουσα φεουδαρχική ελίτ. Οι μοναδικές εξαιρέσεις κινητικότητας μετρώνται στα δάχτυλα ενός χεριού και οι περισσότερες από αυτές ήταν κρατικά χρηματοδοτούμενες. Τα υπόλοιπα «τζάκια» είναι αυτά που δημιουργήθηκαν μέχρι την δεκαετία του 1960.
Δεν άρκεσε όμως μόνο η δημιουργία ενός τεράστιου γραφειοκρατικού δημόσιου τομέα με το στρατό των δημοσίων υπαλλήλων, πιστών στην άρχουσα φεουδαρχική ελίτ. Έπρεπε να διακοπεί και η όποια δυνατότητα κινητικότητας υπήρξε στις προηγούμενες δεκαετίες μέσω της εκπαίδευσης και κυρίως της δημόσιας. Η άρχουσα ελίτ έπρεπε να προστατευθεί για να μην υπάρξει επανάληψη της κατάστασης του 1950-1960, οπότε δημιουργήθηκε μια νέα γενιά επιχειρηματιών, στελεχών και επιστημόνων. Τον ρόλο της τροχοπέδης θα έπαιζε η εκπαίδευση. Αφού η καλή εκπαίδευση συντελεί στην κοινωνική ανέλιξη, η κακή θα βοηθήσει στην παρεμπόδιση της. Ξεκίνησε λοιπόν μια διαδικασία υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης. Το κτύπημα της δημόσιας εκπαίδευσης, σε όλες τις βαθμίδες, ήλθε από δύο μεριές. Το υπουργείο παιδείας, με τις συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις, κατάφερε να αποδιοργανώσει τελείως το δημόσιο σχολείο. Οι πραγματικοί εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει, όμως είναι η σιωπηλή πλειοψηφία . Έβλεπαν, όμως, ό,τι και αυτή κρατική παρέμβαση μπορούσε να αποδειχθη ανεπαρκής. Το δημόσιο σχολείο ότι μπορούσε να αντισταθεί μέσα από το μεράκι των δασκάλων. Σε αυτό το σημείο κλήθηκαν να αναλάβουν δράση οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Με το πρόσχημα της προάσπισης των δικαιωμάτων των δασκάλων και της δημόσιας δωρεάν παιδείας, προχώρησαν σε ανούσιες μακροχρόνιες απεργίες, καλή ώρα όπως αυτή των ημερών μας.
Σε μια δεκαετία το δημόσιο σχολείο απαξιώθηκε σε μεγάλο βαθμό, ενώ τα ιδιωτικά σχολεία, που στις προηγούμενες δεκαετίες ήταν τα σχολεία της εύκολης αποφοίτησης για τους πολύ αδύνατους μαθητές, άρχισαν να ξεχωρίζουν και να συγκεντρώνουν άριστους και πολύ καλούς μαθητές. Η ραγδαία ανάπτυξη των ιδιωτικών σχολείων, ταυτόχρονα με τη συνεχή επέκταση των ιδιωτικών φροντιστηρίων και ιδιαιτέρων μαθημάτων, υπήρξε μια συντριπτική ταξική επίθεση κατά των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων, όπως των ιδιωτικών υπαλλήλων, των εργατών και των φτωχών αγροτών. Πολιτών δηλαδή που δεν είχαν την δυνατότητα να στείλουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σχολείο, και αρκούνταν στην συνεχώς υποβαθμιζόμενη δημόσια εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, η πρόσβαση στα πανεπιστήμια έγινε δύσκολή, καθώς το κόστος της φροντιστηριακής εκπαίδευσης αυξήθηκε σημαντικά, λόγω της πτώσης του δημοσίου σχολείου και επακόλουθης αύξησης της ζήτησης για φροντιστηριακή εκπαίδευση. Η άρχουσα φεουδαρχική ελίτ έχει θριαμβεύσει. Η δευτεροβάθμια, κυρίως, εκπαίδευση έχει αποσαρθρωθεί πλήρως. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε και στους διεθνείς διαγωνισμούς, που διοργανώνει ο ΟΟΣΑ, στους οποίους τα ελληνόπουλα καταλαμβάνουν συνεχώς τις τελευταίες θέσεις. Οι συνδικαλιστές έχουν κάνει περίφημα τη δουλειά τους και ανταμείβονται με θέσεις.
Η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτέλεσε μια σημαντική καινοτομία που εφεύρε η άρχουσα ελίτ της χώρας, προκειμένου να απαξιώσει ακόμη περισσότερο την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η «εξίσωση» ΤΕΙ και ΑΕΙ, παράλληλα με τη δημιουργία πανεπιστημιακών τμημάτων και τμημάτων ΤΕΙ σε κάθε πόλη και χωριό, οδήγησαν κατ’ αρχή σε αύξηση φοιτητών. Όμως η κοινωνιολογική ανάλυση των φοιτητών και σπουδαστών, που γράφτηκαν και φοιτούν σε περιφερειακά ΤΕΙ και ΑΕΙ, αποκαλύπτει αμέσως ότι προέρχονται από φτωχές εισοδηματικές τάξεις, κυρίως από την επαρχία ή τις υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ιδιαιτέρα αυτοί που εισάχθηκαν με βαθμούς κάτω από την βάση. Θα αναρωτηθεί όμως ο αναγνώστης γιατί αποτέλεσε κόλπο της άρχουσας ελίτ αφού, λόγω αυτής της καινοτομίας, μπήκαν σε κάποιο ΤΕΙ ή ΑΕΙ φτωχά παιδιά. Οι φοιτητές αυτοί έχουν πολύ χαμηλό σχεδόν μηδαμινό γνωσιολογικό υπόβαθρο, κυρίως για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Εισερχόμενοι λοιπόν σε μια τριτοβάθμια σχολή είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Κατά τη διάρκεια όμως των σπουδών τους η οικογένεια έχει δαπανήσει, ύστερα από μεγάλες στερήσεις, χιλιάδες ευρώ σε τουριστικές κα όχι μόνο υπηρεσίες στον τόπο της σχολής τους (περίπου 600-800 ευρώ ανά μήνα ανέρχεται το κόστος της σπουδής σε άλλη πόλη, δηλαδή περίπου 25000-30000 ευρώ για το σύνολο των σπουδών τους). Με άλλα λόγια η κεντρική εξουσία (εάν θέλετε η άρχουσα ελίτ) ασκεί κοινωνική περιφερειακή πολιτική, όχι με μεταφορά πόρων από τις υψηλές εισοδηματικά τάξεις, αλλά από τις φτωχές οικογένειες, προς τους ιδιοκτήτες ακινήτων και τους εστιάτορες των πόλεων υποδοχής φοιτητών. Εάν αυτό δε αποτελεί ταξική επίθεση τότε δυσκολεύομαι να καταλάβω τι συνιστά ταξική επίθεση.
Η τελική επίθεση της άρχουσας φεουδαρχικής ελίτ έχει ξεκινήσει, μέσω των οργάνων της των συνδικαλιστών, τα τελευταία δύο χρόνια, με αφορμή την προσέγγιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας με τα εκπαιδευτικά συστήματα τα Ευρώπης, στα πλαίσια της δημιουργίας το Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Φοβήθηκαν, δηλαδή, μήπως μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα πανεπιστήμια της χώρας ξεφύγουν από το τέλμα που τα οδήγησαν. Έρχεται μια νέα γενιά συνδικαλιστών, αυτοί της ΠΟΣΔΕΠ, και με ιδεολογήματα του τύπου «να διαφυλάξουμε το δωρεάν δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» προσπαθούν να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια εναρμόνισης της χώρας με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Φοβούνται μήπως τα Ελληνικά πανεπιστήμια γίνουν σαν τα πανεπιστήμια της Ουτρέχτης, της Στοκχόλμης, της Τουλούζης, του Εδιμβούργου. Αυτές οι εξελίξεις είναι επικίνδυνες. Καλή η ΕΕ, αλλά μόνο για να δίνει κονδύλια για την άρχουσα φεουδαρχική ελίτ, όχι για να φτιάξουμε σωστή εκπαίδευση και στο τέλος καπιταλισμό. Η φεουδαρχία είναι το καθεστώς που αρμόζει στην Ελλάδα
Στην χώρα δεν έχει αναπτυχθεί αστική τάξη (καπιταλιστές) με τα χαρακτηριστικά των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών της δύσης. Σύμφωνα με τον Εγκελς «…αυτός ο ισχυριζόμενος «σοσιαλισμός» δεν είναι τίποτε άλλο από μια φεουδαρχική αντίδραση και μια πρόφαση για την άντληση χρήματος…». Οι απεργίες τελικά στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα ήταν ταξικές όμως προς όφελος της άρχουσας φεουδαρχικής τάξης. Τι κάνουν όμως τα κόμματα; Τι κάνει η κοινωνία;
Πηγή

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.....


Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα παιδιού και κάθε χρόνο επετειακά και μόνο, θυμόμαστε τα χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν κάθε μέρα από την έλλειψη εμβολίων, τροφής, νερού αλλά και από βία, αφημένα στο έλεος του Θεού, που και αυτός αδιαφορεί.
Η κοινωνία των πολιτισμένων, επισημαίνει τα προβλήματα, ονομάζει και μια παγκόσμια μέρα για να θυμόμαστε το πρόβλημα, εξαντλεί όλη την ευαισθησία της κατά τη διάρκεια της μέρας αυτής και περιμένει να ξημερώσει η επόμενη παγκόσμια ημέρα. Βγάζει και μια χάρτα με τα δικαιώματα των παιδιών, έτσι για να γνωρίζουμε, τι καταπατείται.
Προσωπικά δε τις θέλω τις παγκόσμιες μέρες. Είναι για τους υποκριτές. Είναι προϊόντα μιας παρακμασμένης κοινωνίας που δε θέλει να λύσει το πρόβλημα. Κανείς από τους μεγαλοσχήμονες δεν ενδιαφέρεται γιατί είναι όλοι τους μικροί άνθρωποι. Όλοι…    
Τρέχουν οι σκάλες και τ' αυτοκίνητα
Τρέχουν οι ανάγκες μας και πίσω εμείς
Μες στις ψιχάλες τα λιγομίλητα
Παιδιά των δρόμων στάσου για να δεις
Πώς περιμένουν το χειμώνα το βαρύ.
(Στίχοι του Κώστα Λιβαδά )
λιθο...Βόλος

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ - ΕΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ.

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, γνωστός και ως αστρολάβος, θεωρείται το σημαντικότερο τεχνολογικό επίτευγμα της αρχαιότητας. Πολλοί επιστήμονες διετύπωσαν κατά καιρούς διάφορες απόψεις για το τι ήταν αυτός ο μηχανισμός και αρκετοί προσπάθησαν να τον αναπαραστήσουν.

Δείτε πως ο σχεδιαστής και μηχανικός της Apple, Andrew Carol, κατασκεύασε ένα λειτουργικό αντίγραφο με κομμάτια από lego

Ανέβηκε από marina2984.

λιθο...Βόλος


Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ...ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!!!

Κάνοντας το τελικό χαρακίρι, ο Γ. Παπανδρέου, στραγγάλισε και τ΄ απομεινάρια της όποιας ιδεολογικής του άποψης, ενώ γελοιοποίησε τον ίδιο του τον εαυτό, τα ίδια του τα λόγια : «δεν θα θιγούν άλλο οι εργαζόμενοι, δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών !...».
Η χθεσινή επέλαση (μια ακόμα) κατά της ελληνικής κοινωνίας, συνδυαζόμενη και ως απόρροια των εξελίξεων όλης της εβδομάδας, έδωσε υλικό για να γραφτεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της χώρας.
Οι επιστάτες των ευρωπαίων και των διεθνών τοκογλύφων, ο Στρος Καν και ο Ολι Ρεν, ήρθαν στην Αθήνα για να πιέσουν την κυβέρνηση, προκειμένου να ξεχάσει και να παραμερίσει τις όποιες διαφωνίες, τους όποιους δισταγμούς και να προχωρήσει στο τελειωτικό χτύπημα κατά του εργαζόμενου λαού. Και τα πήραν όλα ! Πέρα για πέρα !...
Το εξοργιστικό είναι πως τα κατάφεραν απειλώντας να μας κόψουν, τάχα, πράγματα (την 4η δόση) ή να μην μας δώσουν κάποια άλλα (επιμήκυνση αποπληρωμής των 110 δισ. €), τα οποία, ούτως ή άλλως είναι προς το δικό τους συμφέρον να τα δώσουν. Αυτοί έχουν λαμβάνειν, όχι εμείς…
Ο Γ. Παπανδρέου, σ΄ ένα πρωτοφανές ξεβράκωμά του, παρέσυρε στο ρεζίλεμα και βασικούς θεσμούς της Δημοκρατίας, πέρα από το κόμμα (ας το ξεπεράσουμε αυτό), το υπουργικό συμβούλιο (άβουλα και άτολμα, φτωχά στρατιωτάκια στη σειρά και στη μούγκα…) και τη Βουλή, που καλείται να ψηφίσει την ανατροπή του κοινωνικού στάτους, χωρίς νάχει χρόνο και δυνατότητα να διαβάσει, καν, το νομοσχέδιο – έκτρωμα.
Δεν θάταν απαραίτητο να δικαιολογηθούν οι παραπάνω απόψεις, αλλά σε προ-απάντηση όσων καλοθελητών, όσων αφελών κι όσων αναίσθητων υποστηρίξουν, πως «σιγά το πράγμα και τι έκανε, τάβαλε με τις χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ και τα ρετιρέ των αρχόσχολών τους», να επισημανθεί πως το χθεσινό πολυνομοσχέδιο δεν αφορά μόνο τις ΔΕΚΟ και δεν βουτάει, μέσα σε μια νύχτα, από την τσέπη οικογενειαρχών έως και το 30% των καθαρών μηνιαίων αποδοχών.
Το σατανικής έμπνευσης και απόλυτης αμοραλιστικής υλοποίησης νομοσχέδιο, ξεθεμελιώνει τα εργασιακά δικαιώματα στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, καταργώντας ουσιαστικά το «συνδικαλίζεσθαι», δίνει την πρωτοβουλία και τον πλήρη έλεγχο στους εργοδότες, φέρνει το κατακρεούργημα των, ήδη, πενιχρών αποδοχών των εργαζόμενων.
Το κερασάκι στην τούρτα ; Μα, το περαιτέρω μπούκωμα των επιχειρηματιών (αυτών ντε, που δεν θέλουν το κράτος και το λοιδωρούν !...), με ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις…
΄Αλλωστε την εντολή για «Ανάπτυξη» δεν μετέφεραν οι επικυρίαρχοι της Ελλάδας ; Να, που και για τον Γ. Παπανδρέου, τελικά, ανάπτυξη σημαίνει στραγγαλισμός των εργασιακών δικαιωμάτων και εισοδημάτων, από τη μια και ασύδοτη δραστηριότητα και ασύστολη ενίσχυση των εργοδοτών, από την άλλη… Μπορεί να μην είναι πρωτότυπο, αλλά είναι δοκιμασμένο, θλιβερό και συνάμα – για την περίπτωση – απείρως εξοργιστικότερο !...

http://logoplokies.blogspot.com/

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΧΕ ΕΝΟΧΕΣ.

Του Χάρη Παυλίδη

Ο Κάρολος Ντίκενς, όταν εμπνεύστηκε τον ήρωα του μυθιστορήματος γύρω από τον οποίο θα έπλεκε την πιο συγκινητική ιστορία στο κόσμο της λογοτεχνίας, δεν είχε φανταστεί ότι κάποτε οι τύψεις περασμένες με αλυσίδες στα πόδια θα έφτιαχναν μια παρόμοια ιστορία. Στο κόσμο του Ντίκενς, η εκμετάλλευση και η φτώχεια δεν είχαν σημείο αναφοράς το Μνημόνιο, το ΔΝΤ και τον Μηχανισμό Στήριξης. Τα πράγματα και οι καταστάσεις εκείνης της εποχής ήταν περισσότερο απλοϊκά, αλλά το ίδιο σκληρά με τη σημερινή. Ίσως γιατί τότε ο σοσιαλισμός είχε ενοχές, και αυτοί που τον εκπροσωπούσαν συνέπασχαν με τους φτωχούς και τους αδύναμους. Ίσως πάλι γιατί οι κεφαλαιοκράτες της εποχής δεν είχαν την προνοητικότητα να εκμαυλίσουν τους σοσιαλιστές, προφανώς γιατί δεν τους είχε περάσει ποτέ από το μυαλό η ιδέα ότι θα μπορούσαν να είναι οι καλύτεροι φίλοι τους. Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα συνέβαινε αν ο οποιοσδήποτε φιλελεύθερος κεντροδεξιός πρωθυπουργός έπαιρνε τα ίδια ακριβώς μέτρα που πήρε ο Γιώργος Παπανδρέου; Σκεφθείτε ότι μίλησε για «πάγωμα» μισθών ο Καραμανλής και του έβαλαν «πάγο», στέλνοντάς τον αυτόν και τη Νέα Δημοκρατία στη κατάψυξη. Η χώρα έχει περιέλθει σε συνθήκες βαθιάς ψύξης και παρ’ όλα αυτά οι αντιδράσεις δεν είναι αυτές που θα έπρεπε να ήταν. Διότι πολύ απλά, η απάνθρωπη σκληρότητα εξαγνίζεται όταν προέρχεται από σοσιαλιστή πρωθυπουργό. Ακόμα και οι τύψεις, οι οποίες πλέον είναι προσαρμοσμένες στη λογική της δημοσιονομικής εξυγίανσης, δεν βρίσκουν το κουράγιο να έρθουν στα όνειρα του πρωθυπουργού ώστε  την επομένη να ξυπνήσει σοσιαλιστής με ανθρώπινο πρόσωπο. Αχ βρε Ντίκενς, πόσο γρήγορα ξεθώριασε το όνειρο…

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Η ΠΑΣΧΟΥΣΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Αγαπητή ηγεσία του ΣΕΒ, Επίτρεψέ μου τον ενικό, αν και είσαι πληθυντική. Σου απευθύνομαι συλλογικά και απρόσωπα γιατί δεν θα ήθελα να μου καταλογιστεί εμπάθεια εναντίον όσων σε εκπροσωπούν. Ας υποθέσουμε ότι όλοι μας, κι εσείς που εκπροσωπείτε την επιχειρηματικότητα, κι εμείς που κινούμαστε στο θολό νερό της μισθωτής εργασίας, συναποτελούμε αυτό που λέγεται «παραγωγικές δυνάμεις της χώρας». Υπάρχει ένα ερώτημα, λοιπόν, περί υμών: τι ακριβώς παράγουν αυτοί που σε εκπροσωπούν, με δεδομένο ότι είναι βιομήχανοι χωρίς βιομηχανία και ζουν από τα έτοιμα; Παράγουν ιδέες, θα μου πεις, για λογαριασμό της επιχειρηματικότητας. Και θα μου αντιτείνεις ότι και οι εκπρόσωποι της μισθωτής εργασίας έχουν ξεχάσει εδώ και χρόνια τι εστί εργασία. Σωστό κι αυτό. Οπότε ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια ισοπαλία μεταξύ των «παραγωγικών τάξεων». Εκπροσωπούνται από μη παραγωγικούς ανθρώπους. Ίσως γι’ αυτό τα βρίσκουν τόσο εύκολα.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ για παραγωγή ιδεών, λοιπόν. Υπό τον όρο να βρούμε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Πράγμα δύσκολο. Για παράδειγμα, όταν εσύ, εκπροσωπώντας την εγχώρια επιχειρηματικότητα, μιλάς για «μεταρρύθμιση», τι ακριβώς εννοείς; Μια «μεταρρύθμιση» προϋποθέτει μια οποιαδήποτε ισχύουσα και κυρίως τηρουμένη «ρύθμιση». Αλλά, αυτό δεν υπάρχει. Απλώς δεν υπάρχει. Αντιθέτως, υπάρχει ζούγκλα. Ως ζούγκλα περιγράφεται η αγορά εργασίας από τις υπηρεσίες του κράτους, μια ζούγκλα είναι το πεδίο των τιμών αγαθών και υπηρεσιών που μετά ένα χρόνο «αποπληθωρισμού μισθών» θα έπρεπε να έχουν πέσει. Ζούγκλα είναι οι σχέσεις συναλλαγής κράτους και επιχειρήσεων όποτε διασταυρώνονται, αφού για να υπάρχει το χέρι που παίρνει, πρέπει να προϋπάρχει και το χέρι που δίνει…

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ για τις ζούγκλες αυτές; Διαβάζοντας το μικρό σου μανιφέστο για τα 250 εμπόδια στην επιχειρηματικότητα, αναρωτήθηκα πόσο καλά πάνε οι επιχειρήσεις που ήδη εφαρμόζουν την ανομία που επιθυμείς να γίνει νόμιμη. Που υποχρεώνουν σε απλήρωτες υπερωρίες. Που επιβάλλουν μείωση μισθών κάτω από τις συμβάσεις. Που εφαρμόζουν κατά βούληση και χωρίς την έγκριση των επιθεωρητών εργασίας ελαστική απασχόληση. Που καταστρατηγούν το πενθήμερο. Αυτοί, λοιπόν, που έχουν «νομοθετήσει» πριν τον νομοθέτη έχουν άραγε βγει από τον κανόνα της ύφεσης;